२.५ ते १० वयोगटासाठी
लहान वयोगटातील मुलांसाठी खेळ हे शिक्षणाच्या प्रक्रियेतील प्रमुख माध्यम आहे.शारीरिक व्यायामाचा सराव शिकण्यासाठी आवश्यक मेंदूच्या रचनेतील बदल हे अधिक दर्जेदार होतात असे मेंदू संशोधन सांगते.
मुलांच्या वयाचा व क्षमतांचा विचार करूनच खेळाच्या मा़ध्यमातून अनेकविध उपक्रम सवंगडी -खेळघरात राबविले जातात. . मुलांमध्ये असणारी क्रियाशिलता,उर्जा यांना योग्य वाट मिळणे किंवा त्यांचा निचरा होण्यासाठी या खेळांचा उपयोग होतो.मुल शारीरिक दॄष्टया सक्षम असायलाच हवं या मताबद्दल कोणाचेच दुमत नाही.पण हे सर्व घडण्याची प्रक्रिया तेवढीच आनंददायी व कायम स्मरणात रहावी.सवंगडी-खेळघरात खेळांमधील नाविन्य कायम जपले जाते.पारंपारीक खेळांसोबत काही मजेशीर,चुरस निर्माण करणारे खेळ मुलांच्या पसंतीस उतरतात.
खेळ खेळून दमणारी मुलं सवंगडीत बघायला मिळतील.प्रत्येक खेळामधील मुलांची आवड व गती याची नोंद ठेऊन त्याप्रमाणे अभ्यासपूर्ण काम करणे हे सवंगडी-खेळघर नियोजनाचा महत्वाचा भाग आहे.गोष्ट ऐकणे व त्यांच्या मदतीने खेळात सहभागी होणे ही कसोटी मुलं खुप आवडीने पार पाडतात.खेळताना मुलांना नवे काही सुचते,काही नवे निर्माण करण्याची उर्मी त्यांच्यात जागॄत होते.सवंगडी-खेळघर मुलांच्या सर्वांगीण विकासासाठी आवश्यक ते सर्व उपक्रम राबविले जातात.
